در دماوند، جایی میان کوه و باد، جایی که زمین هنوز بوی اصالت می‌دهد، «عمارت آجر» متولد شد. عمارتی که از دل ویرانه‌ها برخاست. آجرهای قدیمیِ دیوارهای تخریب‌شده، دوباره جان گرفتند؛ اما نه به‌عنوان مصالح، بلکه به‌عنوان حافظه‌ی یک سرزمین. در این عمارت، هر ترک آجر روایت می‌کند. از خـانه‌هایی کـه روزی پر از زندگی بودند، از گرمای تنور، از صدای پای کودکی در حیاط. ما نخاله‌ها را دور نریختیم، خاطره‌ها را بـازیـافتیم. «عمارت آجر» تـنها یک بنـا نیست؛ اعتـراض آرامی‌ست به فراموشی، تلاشی برای بازگرداندن روح به جسمِ معماری. در این پروژه، آجر نه صرفاً متریال، که زبان گفتگوست؛ زبان پیوند میان گذشته و امروز، میان ساختن و بودن. اینجا هر دیوار، تپش دارد. هر سایه، معنا. عمارت آجر، خانه‌ای‌ست برای آرامش، برای بازگشت به اصل.